Kręci się!
Emilia Becker
– Idziemy do karatora.
– A co to takiego karator? – spytała mama.
– Karator – powtórzył Ksynek.
– Aaa! Pewnie traktor.
– Karator – poprawił ją Ksynek. – Kręci się.
Dadaśku
Emilia Becker
Ksynek wszystko zaplanował. Wyjdą z mamą na spacer, czyli dadaśku, wtedy, kiedy na podwórku gospodarstwa, które sąsiadowało z ich blokiem, krowa zacznie skubać trawę. Będzie mógł przystanąć przed płotem i pokazać mamie, jak krowa przeżuwa źdźbła i mlecze.
Jednak od samego rana wszystko układało się jakoś inaczej. Liście dużego drzewa za oknem, nie były jak zwykle, jasnozielone od spodu, tylko całe ciemnozielone.
Ksynek i podział obowiązków
Emilia Becker
Mamę obudziły dźwięki dochodzące z pokoju Ksynka. No tak, pobudka. Za dziesięć piąta.
– Może Ksynek jeszcze pośpi? – szepnęła, zerkając na męża. Ani drgnął. Ten to ma dobrze. Wstaje do pracy dopiero na siódmą.
Ksynek i książeczki
Emilia Becker
Życie Ksynka byłoby o wiele weselsze, gdyby nie to, że mama kilka razy dziennie powtarzała słodkim tonem: „Ksynku, poczytamy książeczki”. Jakby były co najmniej tak fajne jak piłeczki.
Ksynek niejadek
Emilia Becker
Wszyscy nazywali Ksynka niejadkiem.
To było niesprawiedliwe. On lubił jeść, tylko nie chciał robić tego w taki sposób, jak inni oczekiwali.
Życie Obłoczka
Emilia Becker
Pewnego dnia miliony kropelek uformowały śnieżnobiały obłoczek. Przypominał porcję waty cukrowej z postrzępionymi brzegami.
– Witaj, Obłoczku – powiedział Księżyc, który właśnie kładł się spać – To Twój dzień. Wykorzystaj go jak najlepiej.
Brylant
Emilia Becker
Klara lubiła te ciemnogranatowe listopadowe popołudnia, kiedy za oknem świszczał wiatr, a światło płynące z ekranu spokojnie migało. Ogrzała palce na kubku herbaty. Robiła korektę książki Piotra o melodramatach.
Nie umknęły jej brakujące przecinki ani zbyt duże spacje, choć z trudem się koncentrowała, bo czytając ten potoczysty, mądry tekst prawie słyszała miękki, ciepły głos Piotra, którym kiedyś mówił, że ją kocha. Dawno temu. Nie liczyła lat, które minęły od tamtego czasu. Sąsiadki, ciotki i koleżanki wystarczająco często wypominały jej, jak długo jest sama.
Niebieski ptak
Emilia Becker
Jest taka piosenka o niebieskich ptakach, które mieszkają za tęczą. Podobno kiedy ktoś ma wielkie marzenie, niebieski ptak leci, by pomóc mu je spełnić.
[Czytaj dalej]
Żółty parasol
Emilia Becker
Na przystanku przed szkołą kolorowa gromadka dzieci wypadła z autobusu. Wśród nich Maja i Ania, które jak przystało na czwartoklasistki, przyjechały do szkoły same. Po raz pierwszy bez rodziców.
[Czytaj dalej]
Na krawędzi klifu
Emilia Becker
Choć nasze życie płynie, miejsca pozostają. Plaże, lasy, pagórki nie przeżywają wraz z nami zawodów ani nadziei. Są zawsze tak samo wyrozumiałe i ciche. Dostrzegam to zwłaszcza wtedy, gdy wracam po latach w to samo miejsce…
[Czytaj dalej]
